28 กันยายน 2551

กระต่ายดง ณ จปร.




ภายใต้ภาระกิจ “กระต่ายดง”


สู้ไม่สู้........สู้ๆ
ลุยไม่ลุย.....ลุยๆ
เหนื่อยไม่เหนื่อย....ไม่เหนื่อย


(มึงไม่เหนื่อย..แต่กรุเหนื่อยนะ..สาดดดด)

..................

..............................

ไปฝึกคราวนี้ มีหลายเรื่องน่าประทับใจ
ทั้งความสามัคคี ความมีน้ำใจ


อ้อ!...นอกจากคนที่มีน้ำใจแล้ว..
คนแล้งน้ำใจก็ได้เห็นงานนี้แหละ

.........
ระหว่างทาง...
มีอุปสรรคที่ทุกคนในกลุ่มต้องระดมความคิด
เพื่อแก้ไขปัญหา แต่ด้วยความสามัคคี
พวกเราทั้งหมดก็ผ่านไปได้อย่างไม่ลำบากนัก

แต่คนที่ลำบากที่สุด ก็ไอ้กระผมนี่แหละ

.........

เข้าฐานแรก โดนลากถูลู่ถูกัง จนพื้นรองเท้าข้างซ้ายหลุด
ด้วยความเสียดาย..เก็บพื้นรองเท้าใส่กระเป๋ากุงเกง
เดินต่อมาไม่ถึง 10 เมตร...เจอแอ่งน้ำขนาดยักษ์
จะเลี่ยงก็ไม่ได้..เลยต้องลุยน้ำด้วยใจตุ๊บๆต่อมๆ
แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น...
รองเท้าคู้ชีพ อยู่ด้วยกันมาหลายปี...
ทีนี้ไม่ใช่แค่พื้นรองเท้าครับพี่น้อง
รองเท้าทั้ง 2 ข้าง หลุดเป็นชิ้นๆ ชนิดจำสภาพเดิมไม่ได้เลยทีเดียว

...ตั้งแต่ฐานแรกยันฐานสุดท้าย
ระยะทาง 5 กิโลแม้ว...
กรุเดินตรีนเปล่าเพียวๆเลย....อื้อออ...ฮืออออ


...แล้วในป่านะ..
ถึงรอยทางมันจะช้ำแค่ไหน
ตีนแล้วตีนเล่าแค่ไหน
ก็ไม่ได้ช่วยให้หินคมๆ หนามแหลมๆ...
ถนอมตรีนกรุแต่อย่างใด...

..........

.....................

ข้อคิด คำคม ..อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจรองเท้า

.....................

..........

กระต่ายเมือง : เป็นไง ไปเที่ยว..หนุกป่าว


กระต่ายดง : โหยพี่ ..สุดตีนเลย


กระต่ายเมือง : สุดตีนนี่ มันส์ใช่มั้ยวะ


กระต่ายดง : ป่าว..แหกสุดตีนเลย ดูดิ่ ตีนแหกหมด เจ็บชิบหาย
ใครใส่รองเท้าผ้าใบไปนะ ลุยน้ำลุยโคลนที่นี่ ไม่ต้องหวังเอากลับมาซักเลยพี่


กระต่ายเมือง : ไรวะ มันเลอะเทอะ ขนาดซักไม่ออกเลยหรอ


กระต่ายดง : หึ..ไม่ต้องเอากลับมาซักให้เหนื่อยหรอกพี่
แมร่ง..ขาดกระจุย โยนทิ้งได้เลย

.............

........

ปล.1 คนที่ทำงานอยู่ที่เดียวกัน คุยหยอกล้อกันประจำ มีรองเท้าสองคู่
แต่กลับไม่ถามไถ่ และปฏิเสธที่จะให้ยืมรองเท้า


ปล.2 คนที่ไม่ได้ทำงานด้วยกัน ไม่เคยคุยกัน แต่แสดงความเป็นห่วงตลอดทาง
ตัวเองยอมใส่ผ้าใบเปียกๆ เหม็นๆ และเสียสละรองเท้าแตะให้ใส่กลับ


ปล.3 ขอบคุณสำหรับน้ำใจและรองเท้าครับพี่ วันนี้เอารองเท้าไปคืนพร้อมซื้อคู่ใหม่แถมให้ด้วย


ปล.4 ถอดเสื้อผ้าออกมา เพิ่งเห็นว่าแดดเผาซะเกรียมเลย กลายเป็นคนผิวสองสีในบัดดล

....................

.........

23 กันยายน 2551

...จะไปละนะ...

.............
...................
........................

พรุ่งนี้.. 8.00 น.
จะออกเดินทาง....
ไปฝึกอบรม ณ ค่ายทหารแห่งนึง
ค่ายอะไรไม่รู้ เพราะไม่เห็นหนังสือคำลั่ง
เค้าให้ไป ก็ไป..ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์
ไอ้เราก็กะว่า ไปเที่ยว ดีกว่าอยู่เปล่าๆปรี้ๆ
รีบลงชื่อ ไม่คิดหน้าคิดหลัง
แถมลงชื่อให้พี่อีกคนโดยไม่ถามความคิดเห็นเจ้าตัวเล๊ย..
...........

ไอ้ไปฝึกกะทหารนี่ก็เคยมาบ้าง
แต่คราวนี้..เพิ่งมารู้ทีหลังว่า...
เค้าตั้งใจจะเอาพวกพี่ๆคนขับรถไปฝึกความสามัคคี ความอดทน
เพราะฉนั้น..ผู้ชายตัวล่ำๆ ถึกๆ จะต้องโดนฝึกอย่างหนักแน่นอน

......แล้ว......
พี่จาเอา...ผู้หญิงตัวเล็กๆ ตาดำๆ อย่างหนู...ไปทามม๊ายยยยยยย....
...กรุจะตายก็งานนี้แหละ....โฮกกกกกกก....

...................
...........
......

วันหน้า ฟ้าใหม่
คงมีโอกาสกลับมาอัพบล็อก...
....โชคดี (นะกรุ)....

..........
....
..

ปล. ยุ่งตั้งแต่ต้นอาทิตย์ ฝันว่าด่ากะหัวหน้าไปหลายรอบแระ
ช่างเป็นคนที่ทุ่มเทเพื่องานซะจริง...ถึงขั้นเก็บเอาไปฝันเลย

17 กันยายน 2551

บัวเต่าถุย !!!




บัวเต่าถุย!....
ได้ยินคำนี้ครั้งแรก ถึงกับ งง เงก กันไป
ย้อนถามคนพูด....มันหมายฟามว่าไรวะ

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า...
หญิงชายคู่หนึ่ง ....ระดับความสัมพันธ์ไม่ชัดเจน

ฝ่ายหญิง ยอมทุกอย่าง ไม่ว่าชีวิตจะชิบหายวายป่วงแค่ไหน
ฝ่ายชาย เป็นนักฉวยโอกาส เห็นแก่ตัว ไม่ว่าจะว่าเลวแค่ไหน กูไม่สน

ฝ่ายหญิง หยิบยื่นสิ่งต่างๆให้ ด้วยความเต็มใจ ด้วยความรักอันล้นปรี่
ฝ่ายชาย มึงให้ กูก็เอา ด้วยความเต็มใจเช่นกัน

ฝ่ายหญิง หวังว่าซักวันเค้าจะเห็นความดี รู้ซึ้งถึงความรัก
ฝ่ายชาย ช่วยไม่ได้ มึงโง่เอง

ฝ่ายหญิง เสียงาน เสียการ ไล่ตามผู้ชาย ถูกเพื่อนร่วมงานดูไม่ดี
ฝ่ายชาย ปกปิดธาตุแท้ของตน ไม่มีใครได้ล่วงรู้ ....เค้ามาเอง ผมไม่เกี่ยว

บัวมีสี่เหล่า ทุกคนคงรู้จัก
แต่บัวเต่าถุย คือบัวเหล่าที่ห้า

บัวเหล่าที่สี่ อยู่ใต้โคลนตม ยังมีประโยชน์ เป็นอาหารให้ กุ้ง หอย ปู ปลา
บัวเหล่าที่ห้า เต่ากินยังถุยออกมา
บัวเหล่าที่ห้า คือคนไม่มีศักดิ์ศรี ไม่มีคุณค่า
บัวเหล่าที่ห้า คือคนที่ความดีไม่สามารถพัฒนา
บัวเหล่าที่ห้า คือบัวเต่าถุย !!!

จะว่าไปมันก็ไม่ถูกนัก
ที่เราเอาเรื่องของเขามาวิพากษ์วิจารณ์
เพราะเราเองก็ไม่ได้รู้ตื้น ลึก หนา บาง
แต่รับรองว่า ถ้าใครได้มานั่งฟังฝ่ายหญิงปรับทุกข์แต่ละที
ก็คงไม่แปลกใจว่าทำไมถึงยกตำแหน่ง บัวเต่าถุย ให้ฝ่ายชาย
ไม่ได้จะเข้าข้างผู้หญิงด้วยกันหรอกนะ
แต่ถ้าผู้ชายดีๆ ได้มาฟัง..
ก็คงทนกับพฤติกรรมแบบนี้ไม่ไหวเหมือนกัน

ทุกวันนี้ ฝ่ายหญิงยังไม่อาจตัดใจได้แต่อย่างใด
ยังยินยอมพร้อมใจ จะอยู่ในสภาพแบบนี้ต่อไป
ส่วนฝ่ายชาย ต่อให้ผลักไสไล่ส่งแค่ไหน...
เมื่อไม่เหลือใคร..สิ่งอันใดขาดตกบกพร่องไป
ก็ไม่วาย...กลับมาซุกใต้ผ้าถุงอยู่ดี !!!
...........................
....................
..........
ปล.วันนี้อารมณ์ป่วง...เซ็ง...
ปล.ความรักสัมผัสได้...แต่คนที่รัก (ทำไม)ครอบครองไม่ได้(ฟระ)...
ปล.ผู้หญิงนี่เข้าใจยากเนอะ
ปล.อยากหายตัวได้จัง...
................
..........
....

16 กันยายน 2551

เมื่อความรักเป็นอิสระ

.......
...............
.....................







เมื่อใดก็ตาม...
ที่เราปล่อยให้ความรักเป็นอิสระ
แล้วความรักนั้น...ยังกลับมาหาเรา
...นั่นคือรักแท้...
.......


.........................
..............
........



(แล้วมันจะกลับมามั้ยเนี่ย..)
.....
.....
.....

เด็กชาย 3 คน

..................
.............

......
.................
เด็กชายสามคนจับกลุ่มสนทนากันบนเครื่องบิน

เด็กชายอภิสิทธ์ : ถ้าเรามีแบงค์พันหนึ่งใบ
เราจะโยนลงไปข้างล่าง
คนที่รับได้ จะมีความสุขหนึ่งคน

เด็กชายสมัคร : นายนี่ไม่ฉลาดเลย ถ้าเป็นเรา...
เราจะแลกเป็นแบงค์ห้าร้อย โยนลงไป
จะมีคนมีความสุขถึงสองคน

เด็กชายทักษิณ : แต่ถ้าเป็นเรา..เราจะแลกเป็นแบงค์ร้อย
โยนลงไป จะมีคนมีความสุขตั้งสิบคนแน่ะ

กัปตันนั่งฟังเด็กชายทั้งสามอยู่นาน อดรนทนไม่ไหว
ตั้งบินอัตโนมัต แล้วเดินไปหาเด็กชายเหล่านั้น

กัปตัน : ชั้นว่า...ชั้นโยนพวกนายลงไปตอนนี้ทั้งสามคน
คนทั้งประเทศจะมีความสุขมากอีกโขเลยว่ะ ไอ้หนู
.....................
............
.....
วันนี้ มีสัมมนาที่ออฟฟิต
ช่วงเช้าได้นิมนต์หลวงพี่จากทีมงานพระมหาสมปอง
มาให้ข้อคิดในการเป็นข้าราชการที่ดี
เล่นเอาหัวเราะท้องแข็งกันเป็นแถว
...โดยเฉพาะมุขเสียดสีการเมือง....
.....................
...........
ตบท้ายด้วยการเป็นข้าราชการที่ดีถวายในหลวง
...ฟังแล้วอยากเป็นคนดี เป็นข้าราชการที่ดีเพื่อประเทศ...
...แต่มันไม่ง่ายเลยนะ...
ในเมื่อหลายคน ยังเป็นข้าราชการ เช้าชามเย็นสองชาม อยู่อย่างนี้
....................
...จะพยายามทำดีให้เต็มกำลังเท่าที่มีแล้วกัน...
...................

14 กันยายน 2551

รถชน รูบิค เหมี๊ยว..!!!

.........
.............

ตั้งชื่อเรื่องซะงงเลย
จริงๆแล้วจะอัพ 3 เรื่อง
ไม่รู้จะใช้ชื่อไรดี
เอา 3 เรื่องรวมกันซะ
...........
เรื่องแรก...รูบิค



หลังจากที่บิดไปบิดมาจนสีสติ๊กเกอร์ซีดคามือ..
เลยหารูปมาตัดแปะๆ
ขั้นตอนก็ไม่ยาก...
-เลือกรูปที่ชอบ
-จัดการเปลี่ยนสีซะ
-ปริ้นให้ได้ขนาด
-วัดช่องสำหรับตัดแปะ
-เอาสติ๊กเกอร์ใสแปะทับ
-ลอกสติ๊กเกอร์ซีดๆที่รูบิคออก
-แล้วเริ่มแปะรูปของเราลงไป
.....อ้อ..ต้องบิดให้ถูกด้านก่อนแปะเด้อ...
แล้วไอ้ตอนเล่นเนี่ย ยากขึ้นนิสนุง
จากเดิม ที่แค่บิดให้เป็นสีเดียวกัน
ทีนี้ ก็ต้องบิดให้รูปเรียงกันด้วย....
............
ไม่รู้ทำไม...พอแปะรูปเราลงไป
ใครมาเห็นก็อยากลองหัดเล่นดูบ้าง

............
ตอนนี้ที่ทำงานเลยเริ่มเป็น รูบิค ลิซิ่ม..!!!
บางคนหัดเล่น จะได้แปะรูปแฟน+ตัวเอง
บางคนไม่หัด แต่แค่อยากแปะรูป เอาไปให้กิ๊ก..!!!
..เออ ดีเหมือนกัน..
............
เรื่องที่ 2...รถชน...
ช่วงนี้น้ำมันลดราคาลงมานิด
แต่ยังไม่พอจะช่วยพยุงเศรษกิจในกระเป๋าตัวเอง
น้าชายใจดีให้รถเก๋งมาใช้
เลยจับไปติดแก๊สซะ
ประหยัดสมใจอยาก
.............
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
สภาพก็เป็นเยี่ยงนี้แล

..........
เหตุเกิด ณ ม.เกษตร
จะออกไปกินข้าวกลางวัน
ขับไปร้องเพลงไป ตงหม่งเหมียวขื่อ (เพลงลูกเสือโน้ตเดี่ยว 7) ทำกรุแล้วไง
โครมเบ่อเร่อเลย
ลงจากรถ ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง
ยืนรอประกัน 3 ชาติเศษ
เขียนใบเคลมให้เรียบร้อย
...นี่มรึงจะไม่ถามหน่อยเหรอว่าใครมายังไง ทางไหน กรุผิดหรือมันผิด
เออ ดีเหมือนกัน งั้นมรึงจ่าย....

......แมร่ง....
กรุยังไม่ทันได้ไปแจ้งเปลี่ยนเชื้อเพลิงเลย
...ลากเข้าอู่ตามระเบียบ...
........
เรื่องที่ 3 ...เหมี๊ยว...
อาทิตย์ที่แล้ว ไอ้จิ๋ว หนีออกจากบ้าน
จนป่านนี้มันยังไม่กลับมาเลย
Sad สุดๆ
...ขอให้มันอยู่ดีมีสุขแล้วกัน
..........

เอารูปตัวที่เหลือมาให้ชม
มันน่าขยำ น่ากินมั่กๆ
เห็นแล้วหมันเขี้ยว....
...............
เรื่องสุดท้าย....แถม...
อัพเดทรูปล่าสุด...


ผมยาวขึ้นมาหน่อยนึงแว้ววว...
เปิดดูรูปเก่าๆ..ก็นึกเสียดายผมทุกที
..........
เอาผมกรุคืนมาด้ายม๊ายยยยย.........
...........



...สุดท้าย...

เนื่องจากคันเก๋งไปรักษาตัวที่อู่

เช้านี้ เลยต้องเอาคันกระบะมาใช้แทน

...เหลือบไปเห็นเลขสวย

เห็นเลยอารมณ์ดี ขำๆ...

เลยเก็บรูปมาฝาก...

........

................