ฤดูเหงา

...................
.............................
ขณะนี้เป็นเวลา 24.15 น.
......
ปกติผมนอนเร็วครับ...
แล้วก็นอนเยอะ
คือนอนแต่ละครั้งเนี่ย อย่างน้อยต้อง 10 ชั่วโมง
ถ้าน้อยกว่านั้น
ก็จะมีอาการ งอแงไม่ยอมตื่น
ไม่ก็ตื่นมาแบบมึนๆ เอ๋อๆ
.......
เคยกลัวเหมือนกัน ว่า...
วันไหนนอนน้อยแล้วตื่นมาเอ๋อเนี่ย..
คงได้บีบโฟมล้างหน้ามาแปรงฟันเป็นแน่แท้
แต่ก็มิได้นำพาครับ...
มันเกิดขึ้นกับผมแล้วเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง
ปล.เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า .....
โฟมล้างหน้า ด๊อกเตอร์มนตรี ...หว๊าน..หวาน...
...................
...........................
....................................
หายไปสองอาทิตย์ได้มั้งเนี่ย
ยุ่งๆน่ะครับ
ช่วงนี้มีการเปลี่ยนแปลงเยอะมาก
หลายตำแหน่งโยกย้าย พลิกโผเป็นว่าเล่น
เลยโดนผลกระทบไปกะเค้าด้วย
เริ่มจาก ได้ ผอ. ที่แสนจะงี่เง่า เต่าถุย
แล้วยังมาได้หัวหน้าฝ่ายที่บ้าจี้ตาม ผอ. อีก
....ทำไรไม่ได้ ได้แต่ทำใจครับ....
................
.........................
ดูรูปข้างล่างแล้วอย่าเพิ่งนึกว่าหนีไปเที่ยวมานะ
จริงๆแล้วมีบัญชา ให้ไปตามผู้ใหญ่ตรวจราชการต่างหาก
.........เฮ้ออออ....พัก..ถอนหายใจ
....................................
....................................................
...................................................................

...................

จ.จันทบุรี อ่าวคุ้งกระเบนครับ ระหว่างรอท่านพักทานอาหารกลางวัน
........................................

.............

เรื่องตามพันแข้งพันขาผู้ใหญ่เนี่ย ผมไม่ถนัดหรอกครับ
ขอถอยออกมาห่างๆ หามุมสบายๆ นั่งทอดอารมณ์ดีกว่า
............................................

................

ทานอาหารเสร็จก็ลุยต่อ เดินชมพื้นที่อนุรักษ์ป่าชายเลนครับ
เค้ามากันเป็นโขยง แต่เรากลับรู้สึกเหงาๆแหะ
..............................................

.................

ถ่ายรูปท่านจนปวดตา หันมามองฟ้ากว้างๆบ้างดีกว่า
รู้สึกดีจัง ได้มองฟ้าที่ไม่มีเสาไฟฟ้าเนี่ย
.....................................................

....................

เดินมาไกล พักดูดน้ำมาพร้าวให้หายเหนื่อย
เจ้าหน้าที่เค้าเตรียมช้อนไว้ให้ขูดเนื้อด้วยแหละ แต่เสียดาย เวลาไม่อำนวย
.....................................................

....................

ต่อกันที่ จ.ตราด เขื่อนอะไรซักอย่าง ไม่ได้สนใจดูชื่อ
เพราะอากาศร้อนมากกกกก....นี่ถ้าว่ายน้ำเป็นนะ จะโดดลงน้ำจริงๆ ให้ตายเถอะ
...............................................

..................

อีกด้านนึงของเขื่อน สูงๆ หวิวๆ ยังไงชอบกล
นอกจากจะว่ายน้ำไม่เป็นแล้ว ยังกลัวความสูงอีก
และโรคจิตอีกอย่างนึงก็คือ อะไรก็แล้วแต่ ที่มันมีขนาดใหญ่ ..กรุกลัวววว..
.................................................

.................

ทดสอบความ(ไม่)กล้าของตัวเองไปแล้ว ก็คิดได้ว่า..
ลงมาอยู่ข้างล่าง แบบมุมปกติ น่าจะปลอดภัยกว่า
.................................................

...................

เสร็จสิ้นภาระกิจตามถือกระโถนให้ท่าน แล้วเดินทางกลับ กทม.
มองภาพสองข้างทาง แบบไม่มีจุดโฟกัส กับความรู้สึกว่า..
ถึงชั้นจะต้องมาถือกระโถนให้เธอ แต่ชั้นก็ได้กำไรชีวิต...
อย่างน้อย ชั้นก็มีรูปสวยๆมาฝากคนทางนี้
เป็นการต่อลมหายใจให้ช่างภาพเซ็งๆ คนนึง
...............................................

..................

ท้องฟ้าแผ่กว้างปกคลุม
ขุนเขาตระหง่านกลางป่า
.......หัวใจ ยิ่งใหญ่ เทียมกัน.......
..............................................................
...........................................

...............อูว์...............
จบได้สวยงาม

อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
..................

ราตรีสวัสดิ์ครับ


(พรุ่งนี้เช้า จะแปรงฟันด้วยครีมนวดผมมั้ยเนี่ย)