ความสุขอีกขั้นของการถ่ายภาพ

..............
..................

เมื่อก่อนสมัยเรียน เคยต่อต้านการใช้กล้องดิจิตอลอย่างรุนแรง
แต่เดี๋ยวนี้ยืดอกยอมรับเลยว่าติดดิจิฯแบบรุนแรงเหมือนกัน
คงเป็นเพราะความสะดวกละมั้ง
แถม...เมื่อก่อน ตอนรอล้างฟิล์มนี่แทบขาดใจ
ไหนจะช้า ไหนจะลุ้นว่ารูปเสียมั้ย...เหนื่อย...
.....
เมื่อก่อน วันๆก็หมกตัวอยู่แต่ในห้องมืด ล้างฟิล์ม-อัดรูป
เดี๋ยวนี้ถ่ายปุ๊ป โหลดปั๊ป ใช้งานได้ทันที ทันใจ
อยู่กะคอมจนแทบจะเป็นผัวเมียกันแล้ว
...
แล้วอยู่ๆก็คิดถึง...คืนวันเก่าๆของเรา...
...
ไปเจอฟิล์มเก่า ถ่ายไว้ไม่ได้ล้าง ...ลองวิชาซะหน่อย
ขุดแท้งค์ล้างฟิล์มขึ้นมา ปิดไฟมืดตื๋อ เพื่อโหลดฟิล์ม
ล้างด้วย...น้ำยาเป็ด...ล้างห้องน้ำ ..(ทำไปด๊ายยยย)
ผลปรากฎว่า..เจ๊งครับผม แต่ แต่ แต่
ฝีมือโหลดฟิล์มเข้ารีลยังดีอยู่น๊า
(รีลคือวงกลมๆในรูปข้างบนคร้าบ)
.....
เอาเหอะ ถึงจะล้มเหลว แต่ก็ชื่นใจเล็กๆที่ได้หวนนึกถึงวันเก่าๆ
.....
ความเฉพาะตัวของมันนี่แหละคือเสน่ห์ของฟิล์ม ที่ไม่มีวันตาย
(ไม่นับรวมกับการล้างแล้วเสียในครั้งนี้นะ..อุอุ)
.....
และอีกแขนงหนึ่งของการถ่ายภาพ
ชาวโลโม่รู้ดี ว่า...
การถ่ายภาพนอกเหนือกฎเกณฑ์ใดๆ มันสร้างความสุขให้เรายังไง
การเลือกฟิล์ม การล้าง การโมฯกล้อง การถ่ายแบบไม่ต้องเล็ง
ถึงมันจะออกมาเพี้ยนๆ แต่..มันเจ๋งว่ะ...
.....
สิ่งหนึ่งที่ได้จากการถ่ายโลโม่คือ..การลดเงื่อนไขในตัวเอง
(ลดบางอย่าง..แต่เพิ่มหลายอย่างป่าววะ...แป่ววว)
.......
.......

รูปนี้ไม่เกี่ยวอะไรกะเนื้อหา แค่อยากอวดลูกชายขี้อ้อน
.....
ปล.ไม่อ่านทวนนะ เขียนเอง งงเอง
........
..............
...................