12 มิถุนายน 2552

ถึง..ยาย ..ผู้จากไป

...
...
...
เช้าวันที่ 5 มิถุนายน 2552
ข่าวช่วงเช้านำเสนอเหตุการณ์ขบวนรถเจ้าหน้าที่ อสม. เกิดอุบัติเหตุ
รายชื่อผู้เสียชีวิตแสดงบนจอทีวี
กวาดสายตาอ่านแต่ละบรรทัดด้วยหัวใจที่ปวดร้าว
...
ทุกคนลงความเห็นว่า ให้พายายกลับมาให้เร็วที่สุด
ยายกลับมาถึงสามทุ่ม
ระหว่างที่เค้ายกร่างนั้นลงมาจากรถ
พวกเรายังหวังว่า ..คงไม่ใช่ยาย ไม่ใช่หรอก
....แต่ความหวังนั้นพังทลายลงทันทีที่เปิดผ้า..
.....
บาดแผลต่างๆ เห็นแล้วนึกเจ็บแทนยาย
ความเจ็บปวดที่บาดลึกลงในหัวใจ....
ทำให้เข้าใจว่า ขอตายแทน ขอเจ็บแทน ความรู้สึกแบบนั้นมันเป็นอย่างไร
....
ไม่มีใครอยากรู้ถึงรายละเอียดการจากไป
มันยากที่จะทำใจจะฟัง
ไม่ดูข่าว ไม่อ่าน นสพ. ไม่อยากฟังใครเล่า
ไม่อยากได้ยินใครวิเคราะห์อะไรทั้งสิ้น
เรารู้แค่เพียงว่ายายจากไป ก็ปวดร้าวพออยู่แล้ว
.....
การจากไปของยายถือเป็นการตายในหน้าที่
หน่วยงานต่างๆให้ความช่วยเหลือ และแสดงความเสียใจ
แต่ใครจะรู้ ว่าความสูญเสียนี้ มันทดแทนด้วยอะไรไม่ได้เลย
....
น้ำตาที่ไหลออกมา ทุกหยด ..มันแทบขาดใจ
...
ร้องเถอะ..ร้องให้พอ
แต่ใครจะรู้ ...ว่าเท่าไหร่มันก็ไม่พอ
...
เมื่อไหร่ที่นึกถึง ก็ยังคงเสียน้ำตาอยู่ทุกครั้ง
...
ทำไมต้องเป็นยาย
ทำไมต้องเอายายไป
ขอยายคืนได้ไหม
...
ตอนนี้ได้แต่แสดงว่าเข้มแข็ง
ทุกคนต่างเก็บซ่อนความเสียใจเอาไว้
เพื่อเป็นกำลังใจให้กันและกัน
....
พวกเราที่ยังอยู่ ยังต้องเดินไปข้างหน้า
จัดการ สะสาง และสานต่อสิ่งที่ยายฝากไว้
...
ต่อไปนี้จะไม่ได้ยินเสียงยายบ่นให้ตื่นแต่เช้า
ไม่มีใครเคี่ยวเข็ญให้ขยันเรียน ขยันทำงาน
ไม่มีใครคอยกำชับให้ใช้เงินอย่างประหยัด
ไม่มีใครคอนสอนให้เสียสละ แบ่งปันผู้อื่น
.....

ต่อไปนี้จะไม่เห็นผู้หญิงแก่ๆคนนึง
ขยันเดินถือร่มเก่าๆ จากบ้านไปตลาดอีกแล้ว
จะไม่เห็นผู้หญิงแก่ๆคนนึง อาสาขายดอกไม้ในงานวัด
จะไม่เห็นผู้หญิงแก่ๆคนนึง เต็มใจสละเวลาและแรงกายช่วยงานสาธารณะ
จะไม่เห็นผู้หญิงแก่ๆคนนึง ยอมเหนื่อยเพื่อลูกบ้านที่ศรัทธาในตัวยาย
....
ไม่ว่าจะมั่งมีแค่ไหน
แต่ความสุขของยายคือ...
ความเหนื่อยที่แลกมากับความสุขของคนในชุมชน
...
ยายคนเก่ง...
แม้ว่ายายจะจากไปแบบไม่สบายนัก
ไม่ได้หลับไปบนที่นอนนุ่มๆ อุ่นๆ ลูกหลานรายล้อม
แต่ก็จะขอ ให้ยายหลับให้สบาย
ให้ยายเป็นนางฟ้าอยู่ข้างบน ส่งกำลังใจให้พวกเรา
เรื่องต่างๆที่ค้างคาอยู่ พวกเราจะดูแลจัดการอย่างดีที่สุด
....
รอยยิ้มของยายยังคงอยู่ในใจเสมอ
ต่อไปนี้ ..ยายจะไม่เหนื่อยอีกแล้ว
.....
.....
รักยาย...
.....
.....

9 ความคิดเห็น:

monkey กล่าวว่า...

อ่านแล้วน้ำตาแทบร่วง
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับผม
มีเกิด มีดับเรื่องธรรมดา
เราๆก็ต้องสู้กันต่อไป
เป็นกำลังใจให้ครับผม

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

เข้าใจความรุ้สึกมาก ๆ ค่ะ
เราก้อเปนอีกคนนึงที่สูญเสียป้าที่รักมากจากอุบัติเหตุ
มันยากที่จะทำใจจิง ๆ
ผ่านมา 1 ปีแล้ว ว
แต่ทุกครั้งที่นึกถึง ,,
ก้อต้องเสียน้ำตาทุกครั้ ง
สู้ ๆๆ นะค่ะ
แม้จะผ่านมันได้ยากก้อตาม


ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งค่ะ ..

Mae Maetee Ryan กล่าวว่า...

"ร้องเท่าไรก็ไม่พอ"

ผมเข้าใจมันดี

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคับ


ไม่มีอะไรทดแทนการสูญเสียลักษณะนี้ได้


ไม่มีอะไรชดเชยให้รู้สึกดีได้


แต่ผมรู้ว่า ... คุณยาย ... จะยังคงอยู่ในความทรงจำของคุณ .... ตลอดไป


จะติดตรีงอยู่ในหัวใจของคุณ ด้วยความรัก ที่คุณยายมีต่อคุณ และความรักที่คุณมีต่อคุณยาย

..........

เสียใจด้วยนะคับ คิดสะว่า ... จะช้าจะเร็ว วันนึงคุณจะได้พบท่านอีก ในวันนึงแน่นอน

..........

ผมจะชอบคิดแบบนี้ เวลาคิดถึงคุณตา และพี่ชาย ที่จากไปแล้ว ....

l0veisl0ve กล่าวว่า...

เสียใจด้วยนะคะ

RIP ค่ะ (_ _)

violet_ladybird กล่าวว่า...

เสียใจด้วยค่ะ

Anonymous กล่าวว่า...

ไม่ได้สนิทกับยาย
แต่ตอนที่คุณบอก ก็ยังคิดว่าคนอาจบอกผิด
หวังตลอดเวลาว่าจะไม่ใช่
ตอนนี้ก็ยังรู้สึกเหมือนว่ามันเป็นความฝัน

ช่วยพายายมาคืนคุณไม่ได้
แต่จะช่วยยืนอยู่ข้างๆใจคุณ
เป็นกำลังใจ ให้คุณ
ทำได้แค่นี้จะพอมั้ยนะ

expensive_free กล่าวว่า...

เสียใจด้วยนะคะ

แพงก่ะดูข่าวแล้ว แต่ไม่รู้ว่ามียายอยู่ด้วยคะ

p3ndy69 กล่าวว่า...

น้ำตาร่วง

เสียใจด้วยนะ

Choco_GiRL กล่าวว่า...

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

[พูดอะไรไม่ออกเลย..]

ปลอบไม่เป็น..แต่จะเป็นกำลังใจให้นะคะ
^__^