25 พฤษภาคม 2552

อยู่กับความเหงา…ที่เรายิ้มให้

..............
.....................

......
บางครั้ง สิ่งที่ทำให้รู้ว่ายังมีชีวิต...
คือ การยืนอยู่ท่ามกลางความเหงา
เพราะ..
ท่ามกลางความเปล่าเปลี่ยวนั้นเอง
ทำให้เราได้ถามสารทุกข์สุกดิบของจิตใจ
...
ท่ามกลางความเงียบงัน
เราได้พูดคุยกับเลือดเนื้อตัวตน
...
ท่ามกลางสายลมโชยอ่อน
เราได้สัมผัสถึงลมหายใจที่ยังมีอยู่
...
ท่ามกลางโลกอันกว้างใหญ่
เราได้รู้สึกถึงก้อนเนื้อเล็กๆ เต้นเป็นจังหวะอยู่ตรงนี้
...

...
บางครั้ง ...ความเหงาก็ไม่โหดร้ายจนเกินไป
บางครั้ง ...จึงยิ้มรับกับความเหงา ที่เข้ามาทักทาย
หรือบางครั้ง ...ก็เต็มใจ หยิบยื่นความเหงาให้กับตัวเราเอง
............
..................
ปล.จะเหงาไปไหนเนี่ย...ฮ่วย..!!! กลับมา กลับมา..
....
...

6 ความคิดเห็น:

l0veisl0ve กล่าวว่า...

เหงาไปหานางสาวใบไม้ป่าวคะ ^^

violet_ladybird กล่าวว่า...

รูปสวยค่ะ

oporlesion กล่าวว่า...

แกนี่หลานแนวอีกแล้ว กลับมากี่ครั้งกี่ทีก็เหงา

ไม่เหงา มากอดทีจิ กอดๆๆๆ

อะ หายเหงาปะ 555+

Anonymous กล่าวว่า...

โหยย อารมณ์ติสต์
รูปสวย เข้ากันได้ดีนะ
เอ อ่านแล้วจะสงสารดีมั้ยเนี่ย
รู้สึกว่า เหงาทีไร
บล๊อกคุณจะศิลป์ทุกทีนะคะ

wawine กล่าวว่า...

เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ

เวลาที่ต้องอยู่คนเดียว แล้วรู้สึกเหงา ให้เราได้อยู่กับตัวเอง คุยกับตัวเราเอง ได้ทบทวนอะไรหลายๆ อย่าง นับเป็นช่วงเวลาที่ดีเลยล่ะ

ปล. ภาพสวยเหมือนเคยนะคะ

Choco_GiRL กล่าวว่า...

ความเหงาทำให้เราฟุ๊งซ่านได้เหมือนกันเนอะ
55555555+

ภาพสวยมักๆๆๆๆ..^___^