29 พฤษภาคม 2554

27 พ.ค. 54 ปีนี้ 26 ขวบแล้ว

...
...

...
...


ตั้งใจจะโทรหาแม่ตอนเจ็ดโมงเช้า


แต่ดันไม่ตื่น


เจ็ดโมงครึ่งแม่เลยโทรมาเองซะงั้น


แค่เรื่องง่ายๆเรายังพลาดเลย


แม่ให้พรวันเกิดเป็นคนแรก


...


สิ่งที่สำคัญกว่าพรใดๆ


คือน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยความรัก


...


ขอบคุณแม่..


ที่ให้ชีวิต


ให้ความรัก


ให้ความห่วงใย


ให้โอกาสเลือกเส้นทางของตัวเอง


ขอบคุณที่ให้อภัยเมื่อผิดพลาด


และคอยพยุงเมื่อเสียหลักล้มลง


...


ขอบคุณพ่อ


ที่สอนเกร็ดความรู้ของชีวิต


เพื่อเติมเต็มตัวเอง


ให้มากพอที่จะแบ่งปันผู้อื่น


ขอบคุณที่บ่มเพาะนิสัยและตัวตน


ให้อยู่ได้อย่างภาคภูมิใจ


โดยไม่เบียดเบียนใคร


...


ขอบคุณยายและป้า


ที่กล้าปล่อยมือจากภาระ


เพื่อสอนบทเรียนต่อไป


ให้รู้จักห่วงใย


และดูแลความเป็นไป


ของครอบครัวให้มากยิ่งขึ้น

...



ขอบคุณน้องสองคน


ที่ทำให้เห็นถึงข้อผิดพลาด


และทำให้พยายามเป็นพี่ที่ดี


เพื่อชดเชยสิ่งที่ผ่านมา

...



ขอบคุณน้องเล็กอีกสองคน


ที่ทำให้พี่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น


ทำให้รู้จักการให้ การเสียสละ


และรู้จักความรักแบบไม่มีเงื่อนไข

...



ขอบคุณครอบครัวเนื้องอก


และมิตรภาพในกรมประมง


ที่ทำให้ชีวิตการทำงานไม่น่าเบื่อ


...


ขอบคุณ"คุณ"


ที่อยู่ข้างๆกัน


ทั้งในยามทุกข์และยามสุข


...


ขอบคุณหมาแมว


ที่คอยมาปั่นป่วน


ทำให้ชีวิตไม่เงียบในวันที่เหงา


...


ขอบคุณทุกสิ่งที่เกิดขึ้น


ที่ทำให้มีหัวใจที่แข็งแรง


อยากตื่นขึ้นมาในทุกเช้า


เพื่อใช้ชีวิตต่อไปในทุกๆวัน


ไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็จะก้าวผ่านมันไปให้ได้


...


...


10 พฤษภาคม 2554

คำตอบ...???

...


...


สิ่งที่น่าเศร้าสำหรับคนสองคนที่รักกัน


คือ เข้ากันไม่ได้...


การยื้อกันไว้ด้วยความรัก จึงเหมือนการรบ


ต่างฝ่ายต่างทำร้ายกัน ครั้งแล้ว...ครั้งเล่า...


ยิ่งนานวัน รอยแผลเป็นในหัวใจยิ่งเพิ่มขึ้น


...ความรัก แปรเป็นความเกลียด ความแค้น ชิงชัง


เมื่อใด... ที่รักมาสุดทาง..


ยอมรับเถอะ ว่า" ความเป็นตัวตนของเราทั้งสอง" ต่างทำร้ายซึ่งกันและกัน


หยุดเถอะ.....หยุดทำร้ายกัน หยุดทำร้ายตัวเอง


ให้เหลือความรู้สึกดี ๆ ต่อกันไว้


...


...

09 พฤษภาคม 2554

ฟ้าหลังฝน

...
...

...



เช้านี้ใช้เวลาอยู่บนดาดฟ้านานกว่าทุกครั้ง
ตั้งแต่ฝนเริ่มตั้งเค้า
ฝนเริ่มตก


ฝนตกหนัก
ฝนซา


ฝนหยุดตก


จนกระทั่ง เริ่มมีแดด
...
นั่งมองเมฆ


ที่เปลี่ยนรูปทรงไปตามแรงลม
นั่งมองฟ้า


ที่เปลี่ยนสีไปตามแสง
นั่งมองขนาดของเม็ดฝน..
ที่ไม่ต่างไปจากน้ำตา..
ซึ่งเปลี่ยนแปลงไปตามความกดดัน
...
"ฟ้าหลังฝน" ที่คนพูดถึงกันมากมาย
วันนี้ได้เห็นกับตาตัวเอง...
และเชื่ออย่างเต็มหัวใจ
ว่า...
"ฟ้าใส" ที่เกิดขึ้นหลัง "ฟ้าหม่น"
เป็นฟ้าที่สดใสกว่าฟ้าไหนๆ
...
น่าจะเข้าทำนองที่ว่า...
"ถ้าไม่รู้จักความทุกข์..
ก็คงไม่ได้รู้จักกับความสุข"
...
"ฟ้าหม่น" จึงเป็นสิ่งที่ช่วยทำให้..
"ฟ้าใส" มี "คุณค่า"


มากกว่า.."ฟ้า" ที่สดใสมาตลอดทั้งวัน
...
เวลาที่หมดไปกับการทอดอารมณ์ในเช้านี้
หากไม่ได้ตีค่าเป็นตัวเงิน
ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่า..
ได้อะไรดีๆกลับมาบ้างเหมือนกัน
...
ความไม่เร่งรีบและไม่มีสิ่งเร่งเร้า
ทำให้มีเวลามากพอที่จะอดทน..
เฝ้ารอให้เมฆดำผ่านพ้นไป
...
แต่ในชีวิตจริง..
จะมีซักกี่คน
ที่มีโอกาสได้เห็นฟ้าที่สดใส
...
ภายใต้ข้อจำกัดหลากหลาย..
จะมีซักกี่คน
ที่มีโอกาส "ได้รอ" และ "รอได้"
จนได้เห็น..."ฟ้าหลังฝน"
...


...

08 พฤษภาคม 2554

เรื่องส่วนตัว...

....
....

เหมือน...ไม่มีตัวตน...
....
....
....



ไม่มีความลับ..
แต่หวงความเป็นส่วนตัว
...แล้วอะไร...
คือสิ่งที่ทำให้ "ความลับ"
ต่างจาก "เรื่องส่วนตัว"
...
ฉันจึงเคยชิน...
กับการเป็นตัวตลก...
ครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ไม่เคยชิน...
กับความเจ็บปวด...
ที่วนเวียนเข้ามา
...
เพราะ..มีคุณค่าน้อยไป...
ที่ใครจะให้เกียรติ
เพราะ..มีความสำคัญน้อยไป...
ที่ใครจะนึกถึงความรู้สึก
เพราะ..มีความหมายน้อยไป...
ที่ใครจะรักษาน้ำใจ
...
ฐานะความเป็นคน...
แบ่งแยกด้วยอะไร
ฉันจึงไม่มีสิทธิ์...
ใส่รองเท้าป้องกันหินกรวด
...
สาระของชีวิตนี้...
ด้อยกว่าใครตรงไหน
ฉันจึงไม่มีสิทธิ์...
เสียใจ..ได้เท่าคนอื่น
...
ระดับความสัมพันธ์...
วัดกันอย่างไร
ฉันจึงไม่มีสิทธิ์...
เข้าใกล้ความเป็นส่วนตัว
...ของเธอ...



...



...



...



28 กุมภาพันธ์ 2554

อัพเดทตัวเองนิดนึง


...
....
สาละวนอยู่กะ fb
ขอแบ่งเวลามาอัพบล็อคมั่งงิ่
....
...
...
ผมสั้นๆ ยาวๆ ไปตามเรื่อง
รูปเยอะแยะก็ไปลง fb หมด
ใกล้สอบแล้วหนังสือยังไม่ได้อ่านซักกะตัว
งานราษฎ์งานหลวงล้นมือไปหมด
...
ไว้จะเจียดเวลามาแปะรูปให้ให้เหงากันโน๊ะ
...
คิดถึงทุกคนน๊า...ม๊วฟฟฟฟฟ...^^
...
...


12 มกราคม 2554

หลงรูป...

......
ภาพแรก ของปีนี้...
......
......

....
มอง ด้วยตา เห็นเพียงสิ่งสวยงาม น่าหลงไหล
มอง ด้วยใจ เห็นถึงเนื้อแท้ ที่ซ่อนอยู่
...
ยอมรับความจริงได้แค่ไหน...
หากภายใน ไม่น่าสัมผัส ดั่งตาเห็น
...
เข้าใจ ในตัวตน อย่างมีสติ
หรือปล่อยใจ ไปกับภาพลวง อย่างงมงาย
...
...
...
มันคือไฟที่ประดับบนต้นคริสมาสสสส.....
ฝุ่นเขรอะๆ ใบขาดๆ
ที่ถูกวางหลบมุมอยู่ในร้าน KFC
ตั้งใจมองยังไงก็ไม่มีความงาม ไม่น่าสนใจ
...
จากรูปนี้และสิ่งที่ต้องการจะสื่อ...
หลายคนคงได้ต่อยอดความคิดไปอีกเยอะ...
...
...
...
สวัสดีปีใหม่ครับผม^^
...
...
...